handleiding voor het plukken van een fris slaatje tijdens de vorst
Gisteren was het de vierde “edible landscape” walkshop.
Door het vriesweer waren we maar met zes.
Ook zal ik toegeven dat ik niets dacht te vinden. De lente is nog ver, de winter is er eigenlijk zelfs officieel nog niet.
En zie, wat vind je dan, in het bos. Zon, ja zonder bladerdak dringt de lage winterzon het bos binnen, en waar hij lang genoeg op de kleine plantjes schijnt, ontdooien ze.
We vinden veldkers, vogelmuur, gele dovenetel, baby brandnetels en pasgeboren paardenbloemblaadjes.
Dus de zachtste en teerste blaadjes die je ooit kan vinden zitten gewoon tijdens dit vriesweer op te komen. Je zoekt een plekje waar de zon op valt, en plukken maar.
De kleine veldkers, Cardamine hirsuta wordt door menig tuinman bestreden. Alhoewel het een eenjarige is kan dit kruid in de periode van germinatie tot zaadontploffing, zo’n 500 zaadjes letterlijk doen exploderen. En dit in een periode van een paar maanden tijd. Een net onkruidvrij bloemenperkje kan plots overwoekerd zijn. Maar bekijk het gewoon anders!
In zijn naam veldkers, hoor je kers. Ja zoals in de tuinkers, of de heel hippe waterkers.
Op de een of andere manier genegeerd door plukkers, natuurliefhebbers en koks.
Tot nu dus!
Het verrukkelijke kruid om je broodjes mee op te fleuren.
Om in slaatjes te doen, met die zalig pittige en frisse toets.
En wie had ook gedacht dat we net met die vrieskou slaatjes in het wild zouden plukken!
Naast zijn pittige smaak deelt de veldkers ook gezondsbevorderende eigenschappen met zijn naamgenoten.
Hij maakt deel uit van de familie van de Brassicaceae, de kruisbloemigen, of de koolfamilie zeg maar.
En die zijn allen eetbaar. Hij heeft ook vele neefjes. Zoals de pinksterbloem.
Het is een van de vroegste slaatjes die je in de winter kan vinden.
Meng het met wat vogelmuur, die met zijn zacht blaadjes blaadjes en smaak en echte koukleum is.
De vogelmuur groeit bijna de hele winter en is in dit seizoen één van de weinige kruiden die je kan gebruiken. Je vind hem ook makkelijk in moestuinen. Probeer hem niet te verwijderen, maar verheug je en voeg hem toe aan je winterslaatjes.
Deze blaadjes zijn echte vitaminenbommetjes en vol antioxidanten. We kunnen ze nu goed gebruiken.
Al is het niet zo dat we onze maag goed gaan vullen met deze tere blaadjes, toch zijn ze zeer welkom als feestelijke aanvulling.
Na ons te hebben opgewarmd met een ginger warmer (zie recept vroeger post) beginnen we eraan.
Eerste hebben we onze oogst gewassen en ontdaan van de iets mindere blaadjes, gewassen en dan op twee manieren bereid.
Een deel in een Yorkshire pudding met wilde kruiden, en dan ook nog een grote sla. Gewoon met wat zout, vers citroensap, en wat olie. Ik heb gekozen voor een zachte mengeling van koudgeperste oliën van koolzaad, olijf, zonnebloem en sesamzaad. Gewoon olijfolie of zonnebloemolie kan ook. Kies vooral om een biologische olie van eerste koude persing, of extravierge. Dan heb je een olie die een weldaad is voor je lichaam.
Recept Yorkshire pudding
1,5 del melk
2 eieren
65 gram spelt of tarwebloem
Versgeplukte wilde kruiden, 2 handjes vol.
Rozemarijn, liefst vers.
Wat olijfolie.
Verwarm de oven op 200 graden
Meng de melk met de eieren en de bloem, mix er de gewassen kruiden door. Zout naar smaak.
Doe wat olijfolie in een ovenschaal, met de fijgesneden rozemarijntakjes.
Doe ze in de warme oven tot de rozemarijn heerlijk gaat rieken.
Haal de schaal uit de oven en zie dat je schaal goed ingevet is met de olie.
Giet er het melkbloemeieren mengsel op.
Doe in de warme oven, 13 minuten, tot het mooi gouden is.
Ondertussen dek je de tafel en serveer je het met heerlijk brood, verse boter, wat gomasio en je verse sla. En smullen van dit eenvoudig doch geraffineerd gerecht.
En natuurlijk kan je voor de feestdagen een gerecht echt afmaken met zo’n wilde kruiden, boordevol levenskracht.
Smakelijk, en leve de natuur!
nathalie hunter's blog 
Leave a Reply